Bir zamanlar YouTube sadece amatör videoların paylaşıldığı, “bu da mı çekilir?” dediğimiz içeriklerle doluydu. Sonra işler değişti. Profesyonel stüdyolar, sponsorlu prodüksiyonlar, milyonlarca takipçili kanallar derken YouTube adeta dijital dünyanın televizyonu oldu. Ancak şimdi yeni bir oyuncu sahnede: Yapay zekâ. Hem de öyle sessiz sedasız değil; içerik üretiminin kalbini hedef alarak…
Artık sadece insanlar değil, makineler de video üretiyor. Metinden sese, görselden animasyona kadar birçok şey yapay zekâ ile saniyeler içinde hazırlanabiliyor. Bir zamanlar saatler süren montaj işleri, şimdi birkaç tıklık işlem. Üstelik bu içerikler her geçen gün daha gerçekçi, daha ilgi çekici hâle geliyor. Sadece teknik destek değil; yapay zekâ artık fikir de veriyor, senaryo da yazıyor, videoyu da seslendiriyor. Yani bir YouTuber’ın bir günde yaptığı işi, bir yapay zekâ birkaç dakikada tamamlayabiliyor.
Bazı kanallar artık insan eli değmeden tamamen yapay zekâ tarafından hazırlanıyor. Üstelik sadece eğlence değil, haber, eğitim, sağlık, finans gibi konularda da… Görselde bir avatar konuşuyor, ses ise doğal bir insan sesi kadar net. İzleyen çoğu kişi bunun yapay zekâ ürünü olduğunu bile fark etmiyor. Bu da içerik üretimiyle izleyici arasındaki güven ilişkisini sorgulatıyor. Çünkü artık “kiminle konuştuğumuz” belirsiz.
Peki bu ne anlama geliyor? En başta şunu kabul etmek gerek: YouTube’un o “insana özgü” tarafı, yerini yapay zekânın kusursuzluğuna bırakmaya başladı. Ancak bu kusursuzluk, ruhsuzlukla el ele gidiyor. İzleyici farkında olmasa da, yapay bir sesin arkasında samimiyet arıyor, gerçek bir yüz görmeyince bağ kuramıyor. Video ne kadar kaliteli olursa olsun, duygusu eksikse izleyicide iz bırakmıyor.
Yine de tehlike büyük. Çünkü algoritmalar hızla yapay zekâ içeriklerini öne çıkarıyor. Tıklama sayısı, izlenme süresi, görsel cazibe… Bunların hepsinde yapay zekâ içerikleri öne geçiyor. Bu da içerik üreticilerini daha fazla üretmeye değil, daha “hızlı” üretmeye zorluyor. Rekabet artık insan emeğiyle değil, sistem optimizasyonuyla ölçülüyor. Ve bu, YouTube’un özünü kemiren bir süreç.
Ayrıca işin bir başka boyutu daha var: İçerik üretiminin demokratik yapısı değişiyor. Daha önce her isteyen YouTube’a girip bir kamera ve fikirle kendini ifade edebilirdi. Şimdi ise bu ortam, yapay zekâ destekli büyük ağların, şirketlerin ve teknolojik gücü olanların eline geçiyor. Yani içerik zenginleşiyor gibi görünse de, aslında çeşitlilik azalıyor. Herkesin izlediği şey aynılaşıyor.
Bugün belki hâlâ favori içerik üreticilerimizi takip ediyoruz. Ancak birkaç yıl sonra, o sevimli çocuk videolarını ya da eğitim içeriklerini hazırlayanların arkasında bir insan mı, yoksa bir yapay zekâ mı olduğunu ayırt edemeyeceğiz. Ve belki de bunu umursamayacağız. İşte asıl tehdit burada başlıyor.
YouTube’un tahtı şu an sallanıyor mu? Belki tamamen devrilmedi. Ama yapay zekâ her gün bir çivisini daha gevşetiyor. Gerçek ile kurgu arasındaki çizgi bulanıklaştıkça, ekranın karşısındaki bizler için önemli olan tek şey kalacak: Hâlâ gerçekten biriyle mi bağ kuruyoruz, yoksa sadece iyi yazılmış bir algoritmanın hayaline mi kapılıyoruz.
