Gece yarısına yaklaşırken gelen o skor, yalnızca bir mağlubiyeti değil, bir milletin yeniden ayağa kalkışını simgeliyordu. A Milli Basketbol Takımımız, EuroBasket 2025 finalinde Almanya’ya 88-83 yenildi. Ama o gümüş madalya, yılların emeğini, sabrını ve inancını taçlandırdı.
İlk çeyrekte dış atışlarla fırtına gibi başlayan milliler, henüz 3. dakikada farkı çift hanelere taşıdı: 13-2. Almanya toparlandı, evet; ama biz savunma ribaundlarında üstünlüğü ele geçirdik. Alperen Şengün gibi yıldızlar sahaya karakter koydu. Oyun sertleştikçe, takım ruhu daha da büyüdü. Her topa atlayan, her savunmada gövdesini ortaya koyan oyuncular, yalnızca basketbol oynamadı; bir hikaye yazdı.
İkinci çeyrek sonunda soyunma odasına 46-40’lık üstünlükle gidildi. Üçüncü çeyrek dengeli geçti. Son bölümde Almanya’nın dış atışlarla bulduğu kritik basketler farkı kapattı. Son 18 saniyeye 86-83 önde giren Almanya, skoru korumayı başardı. Ama bu mücadele yalnızca fiziksel değil; zihinsel bir savaştı. Tribünlerdeki sessizlik, ekran başındaki milyonların kalp atışlarıyla yarıştı.
Bu gümüş madalya, 2001’de Abdi İpekçi’de Yugoslavya’ya kaybettiğimiz finalin ardından gelen en büyük başarı. O günün hüznü, bu gecenin gururuna dönüştü. Aradan geçen 24 yılda değişen jenerasyonlar, basketbolun dilini yeniden yazdı. Bugün sahada olanlar, o gün ekran başında hayal kuran çocuklardı belki de.
Ama mesele madalya değil. 12 Dev Adam bize bir kez daha hatırlattı: Pes etmeyenler kazanır. Ekran başındaki genç yeniden spor salonuna dönebilir, sokakta top oynayan çocuk yeniden hayal kurabilir. Çünkü bu takım, sahada yalnızca sayı değil; umut üretti. Her pas, her blok, her üçlük; “devam et” diyen bir mesajdı.
Bu başarı, yalnızca sporun değil, kolektif inancın da zaferidir. Teknik ekipten malzemecilere, tribünleri dolduran taraftarlardan sosyal medyada destek veren milyonlara kadar herkesin payı var bu hikayede. Gümüş madalya, bir zincirin son halkası değil; yeni bir yolculuğun ilk adımı.
Şimdi gözler Paris 2028’de. Altın gelir mi bilinmez. Ama bu ekip, gümüşle bile gönüllerin şampiyonu oldu. Ve belki de en önemlisi: Türkiye, yeniden basketbolun sesi oldu.